Humans...

Τελικά όλοι ως άνθρωποι είμαστε τόσο πολύπλοκοι… αυτοί είναι και η μαγεία να γνωρίζεις καινούρια άτομα… Να καταφέρνεις να διαβάσεις κάτι από μέσα τους… Να δεις τις πληγές που έχουν χωρίς να τους πονέσεις.. Να δεις το κύμα που μπορεί να σε σαρώσει και τη γαλήνη που σε καταστρέφει… τη μοναδικότητα της σκέψης του καθενός.

 

 

 

εLLε

Breeze of change...

Πόσες φορές δεν έχουμε νοιώσει ότι χανόμαστε, ότι πνιγόμαστε… και όταν όλα πάνε χάλια, όταν λες δεν πάει άλλο ξαφνικά συμβαίνει κάτι και σε κάνει να νοιώσεις τη ζεστασιά της ελπίδας μέσα σου… Μπορεί να είναι οτιδήποτε, ένα χαμόγελο από κάποιον που σου δίνει κουράγιο, ένα τραγούδι που το ακούς νομίζοντας ότι ακόμη και η μελωδία του έχει φτιαχτεί για σένα, μια κουβέντα που θα κάνεις με κάποιο φίλο και άθελά του θα σου δώσει τη λύση… Υπάρχουν τόσα όμορφα πράγματα γύρω μας που ποτέ δεν τους δίνουμε σημασία γιατί τα θεωρούμε δεδομένα… Το πιο απλό παράδειγμα που μπορώ να σκεφτώ… χμμμ… α! ο ζεστός καφές που θα μου έχει αφήσει η μαμά μου ή ο αδερφός μου το πρωί… τι ποιο γλυκό? Κι όμως δεν το εκτιμάω πάντα γιατί το θεωρώ δεδομένο... Τίποτα δεν είναι δεδομένο σε αυτή τη ζωή, ούτε καν η ίδια η ζωή! Γι’ αυτό όπως έλεγα χθες και σε ένα φίλο: Ας μην χαραμίζουμε τη ζωή μας προσπαθώντας να μαντέψουμε τι θα γινόταν αν είχαμε τολμήσει να κάνουμε το ένα η’ το άλλο πράγμα… Προτιμώ να τολμάω περισσότερο στ’ αλήθεια παρά στο μυαλό μου! Και δίνω αυτή την online υπόσχεση τώρα… ό,τι θέλουμε να πετύχουμε το ξεκινάμε από τώρα… Όχι σε λίγο ή αύριο ή από Δευτέρα.. ΤΩΡΑ! Τα πάντα αλλάζουν υπερβολικά γρήγορα στην εποχή που ζούμε, ας αλλάξουμε και εμείς προς το καλύτερο, αν όχι για τον εαυτό μας έστω για αυτούς που αγαπάμε.

Stardust on you guys ;D ,

εLLε

Uprise..Resist...be part of the Riot!

Σήμερα το πρωί μπήκα στο λεωφορείο με κατεύθυνση τη σχόλη μου… υποτίθεται ότι το τέρμα είναι Ζωγράφου. Όμως όχι… μας κατέβασαν άρον-άρον στη στάση Πανεπιστήμιο και έπρεπε να βρούμε εμείς τη λύση να φτάσουμε στο προορισμό μας… Όση ώρα περίμενα από το απέναντι πεζοδρόμιο πετάχτηκαν κροτίδες προς το μέρος μας ενώ από μακριά έφταναν συνθήματα, κατά της κυβέρνησης, που  πλανιόνταν στον αέρα μαζί με τη μυρωδιά του προκείμενου ξεσηκωμού της Τέταρτης και Πέμπτης… Έμαθα σήμερα ότι απεργία σαν και την αυριανή δεν έχει ξαναγίνει στα 37 και πλέον χρόνια που έχουν κυλήσει από τη μεταπολίτευση… Είναι τυχαίο το ότι σχεδόν όλοι έχουν εναντιωθεί του νόμου που κάποιοι βολεμένοι ‘’πολιτικοί’’ είχαν το θράσος ακόμη και να προτείνουν (χωρίς να αναφέρω την οικονομική μας  κατάσταση)? Υποσχόμενοι το πισωγύρισμα της χώρας που ζούμε στην οικονομική εποχή του ’60 και ελπίζοντας πως κάποια στιγμή στο (μακρινό) μέλλον τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα… Ποιο μέλλον???? Αυτό που δεν θα προλάβουμε να δούμε όσοι σπουδάζουμε τώρα γιατί θα εξαφανιστούμε σε ξένες χώρες ψάχνοντας τις χαμένες μας ελπίδες??? Ελπίδες που στοιβάζονται η μια πάνω στην άλλη σαν τα βουνά από σακούλες σκουπιδιών που καταφέρνουν να κάνουν ένα απλό περίπατο μια μόνιμα  βρομερή μυρωδιά??? Ίδια με αυτή της σαπίλας που κυριαρχεί στο πολιτικό χώρο! Σήμερα βγήκα με τους ανθρώπους που αγαπώ και σέβομαι, τους φίλους μου, βόλτα… Μιλήσαμε για την κατάσταση της χώρα μας.. Κατάλαβα ότι οι αγανακτισμένοι δεν είναι στο Σύνταγμα… είναι παντού… γύρω μας… και ψάχνουν λύσεις και απαντήσεις στα προβλήματα της χώρας αφού οι αρμόδιοι για αυτή τη δουλειά απλά δείχνουν σαν να μην νοιάζονται ιδιαίτερα… (για να μην χρησιμοποιήσω άσχημη γλώσσα)

Σήμερα το πρωί κοντεύοντας, μετά από αρκετή ταλαιπωρία, να φτάσω στη Σχολή μου άκουσα μια γιαγιά να λέει με παράπονο, σχεδόν βουρκωμένη, σε ένα κύριο δίπλα της…

-     ‘’Στεναχωριέμαι γιατί τα παιδιά μας φεύγουν..’’

-     ‘’Έχει αδειάσει η Αθήνα.’’

-     ‘’Η καρδιά μας έχει αδειάσει προ πολλού.’’

 

 

εLLε

Music and lyrics....

Έχω καμιά ώρα που κάθομαι μπροστά από το πιάνο μου και προσπαθώ να πιάσω τη σωστή μελωδία που να ταιριάζει με τους στίχους... Μάλλον δεν το έχω αυτή τη στιγμή οπότε σταματάω για λίγο... Πραγματικά, τι μπορεί να δώσει σε κάποιον, έμπνευση?? Εννοώ, κάποια στιγμή εκεί που κάθομαι μπορεί να ακούσω έναν ήχο, να διαβάσω μια φράση από ένα βιβλίο, να συμβεί κάτι σε μένα και ξαφνικά μπροστά μου ξετυλίγεται μια ολόκληρη ιστορία...την οποία μετά προσπαθώ νά βάλω σε μια σειρά και να τη χρωματίσω με μουσική... Στην αρχή είμαι πολύ ανήσυχη, μέχρι να βάλω την κάθε μπλεγμενη ιδέα σε μια σειρά και να βγάζει νόημα...έπειτα ξεκινάει το ποιο δύσκολο κομμάτι του να βρω τη μελωδία που ταιριάζει...και αντε πάλι απ' την αρχή διορθώνω τους στίχους για να ταιριάζουν, παίζω το κομμάτι ξανά και ξανά μέχρι να μ' αρέσει...Μετά δεν είμαι ευχαριστημένη με αυτό που ακούω...Δεν είναι εκνευριστικό να έχεις στο μυαλό σου μια ιδέα και σε αυτό που καταφέρνεις να δώσεις σχήμα και μορφή να ειναι τίποτα άλλο παρά μια σκία όσων σκέφτηκες??? Σας αφήνω με ένα κομμάτι που αγαπώ τόσο το νόημά του όσο και τον καταιγιστικο ρυθμό του... νομίζω βρήκα αυτό που έψαχνα... ;)

Paramore- Misery Business.......... 'Cause it feels soooo good ;)


εLLε

Oh, I really like this one...

...especially the melody...and the video is really really fun.. :) 

Good Times...

 Και ναι, επιτέλους εφτασε η ημερα που περίμενα εδώ και ένα ολόκληρο χρόνο..Ναι ναι σήμερα έγινα 19 :D Νοιώθω χαρούμενη αλλά ταυτόχρονα και λίγο παράξενα σκεφτόμενη ότι ετοιμάζομαι να μπω στη δεύτερη εικοσαετία της ζωής μου... Άλλα όλα αυτά είναι φτωχά σε συναίσθημα μπροστά στο χορό συναισθημάτων που έζησα το Σάββατο στις 24 του μηνού όταν σχεδόν όλοι όσοι αγαπώ ήρθαν σπίτι μου για να γιορτάσουμε τα γενέθλια μου! Ήταν από τα ποιό όμορφα και ευτύχισμένα βράδια μου μέχρι τώρα... Να έχω όλους τους φίλους μου κοντά μου πάντα με κάνει να νοιώθω γεμάτη και δυνατή...μπορεί να μην το ξέρουν όλοι αλλά παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή μου.

 Η αγαπημένη μου Irou μαγείρεψε μια επική πολύχρωμη μακαρονάδα με φιογκάκια και διάφορα μυρωδικά, ενώ ο Παναγιώτης μαγείρεψε χοιροινές μπουκίτσες με μανιτάρια σβησμένα σε κρασί...Τα λόγια είναι περιττά..η γεύσεις και οι μυρωδιές δεν μεταφέρονται στην οθόνη του υπολογιστή..Ο γλυκήτατος αδερφούλης μου τον οποίο υπεραγαπώ κι ας του κάνω μούτρα πολλές φορές μου έφιαξε τούρτα σοκολάτα με Smarties που λατρεύω <3

Τα λουλούδια δίπλα μου τα έφερε ενας άνθρωπος στον οποίο χρωστάω πάρα πολλά...γιατί με έμαθε να χαμογελάω στα δυσκολα και με δίδαξε πως ο κόσμος οχι μονο δεν είναι ασπρος-μαυρος αλλά πολύχρωμος. Μου τόνισε ότι από μέσα μας πηγάζουν τα ποιο εντυπωσιακά και σπάνια χρώματα και οτί με αυτά χρωματίζουμε την κάθε μας στιγμή..
Γενίκα γελάσαμε πολύ, ακούσαμε ωραία μουσική, ήπιαμε αρκετά(δεν αναφέρω ποσότητες.. ;D )... Πλάκα είχε... Αργότερα έσβησα και τα κεράκια μου

...αφού τραγουδήσαμε και το γνωστο τραγούδι στα ελληνικά και στα αγγλικά..εκανα και ευχή..αμεεε...όχι δεν την αποκαλύπτω, άμα βγει ίσως να ενημερώσω. ;D.... Cross your fingers για την ευχή μου...
Lots of love,
εLLε

A great song...

http://www.youtube.com/watch?v=2ERVv1IIba4

When I'm bored(and it's cloudy).....strange things happen ;)

Ok, μπορώ να πω οτι σήμερα θα ήθελα πραγματικά να βγάλω φωτογραφίες το ηλιοβασίλεμα αλλά εξαιτίας της συννεφιάς που έχει αποφασίσει να μας τυλίξει με το μολυβί πέπλο της, αποφάσισα να το αναβάλλω για να μη χαθεί η μαγεία των χρωμάτων του ορίζοντα πίσω απο τα σύννεφα... Οπότε έμεινα σπίτι και αποφάσισω να δοκιμάσω τις δυνατότητές μου στη τέχνη του make up... Ναι οκ δεν θέλω γέλια...νομίζω η απόπειρα μου ειναι ικανοποιητικη...(εμενα μ αρεσει αφου μου 8υμίζει νεράιδες ;D )

It's fun, isn't it???
Love,
εLLε

Best movie everrrr <3 και εκπληκτικοι ηθοποιοι ;)

http://www.youtube.com/watch?v=INgXzChwipY&feature=related

The Smiths <3 αυτό το κομμάτι μου θυμίζει φθινόπωρο... :)